แปลเหตุการณ์ตอนสู้บอส Kingdom Hearts -Coded-

(เขียนขึ้นเมื่อ 15/10/2010)

??? : นายได้ใช้การ์ดทั้งหมดไปแล้ว ฉันเลยอยากจะถามถึงภาพลวงตาที่นายได้เห็น แต่ในเมื่อนายได้ลืมพวกเขาไปหมดแล้ว นายจะไปรู้สึกรู้สาอะไรกับพวกเขาได้?

โซระ : รู้สึกสิ ถึงแม้ว่าฉันจะจำอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่ฉันมั่นใจว่าฉันได้เคยพบผู้คนเหล่านั้น ฉันจำอะไรไม่ได้เลย... มันช่างเปล่าเปลี่ยว

??? : เจ็บปวดสินะ ฉันว่าฉันได้บอกนายไปแล้ว ถ้านายจมปลักอยู่กับความทุกข์ สักวันมันจะดึงหัวใจนายให้จมลงสู่ความมืดมิด สิ่งที่นายทำได้ก็มีแค่การลบความเจ็บปวดทั้งหมดไปเท่านั้นแหละ

โซระ : ...ไม่ได้หรอก ฉันอาจจำอะไรไม่ได้ ฉันถึงขอบคุณความเจ็บปวดนี้ ฉันรู้ว่าฉัน... ฉันได้ลืมบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญ อย่างน้อยฉันก็เชื่ออย่างนั้น ดังนั้นฉันจะหนีจากความทุกข์ไปไม่ได้ จนกว่าฉันจะพบหนทางที่จะทำให้ฉันนึกเรื่องที่ลืมไปแล้วได้ออกมา

??? : นายคงได้ตกสู่ความมืดมิดก่อนพอดี

โซระ : แต่ถ้าฉันขจัดความเจ็บปวดนี้ไป ฉันก็จะสูญเสียเงื่อนงำที่มี ฉันตัดสินใจแล้ว ถึงแม้ว่าฉันอาจต้องตกลงสู่ความมืดมิด ฉันก็จะโอบรับความเจ็บปวดนั้นไว้ จะไม่รังเกียจมัน หากวันหนึ่งฉันได้พบความทรงจำที่สูญเสียไป ฉันมั่นใจว่าความเจ็บปวดนั้นจะได้รับการเยียวยา จนกว่าจะถึงตอนนั้น ฉันจะแบกรับมันเอาไว้ ความเจ็บปวดนี้คือสายสัมพันธ์เดียวที่เชื่อมโยงไปยังสิ่งที่ฉันลืม

??? : ความเจ็บปวดคือสายสัมพันธ์งั้นรึ...? อย่าพูดให้ขำดีกว่าน่า!

ชายชุดดำเรียกคีย์เบลดทั้งสองเล่มของเขาขึ้นมา

??? : งั้นฉันจะแสดงให้นายเห็น! ความหมายที่แท้จริงของการทนทุกข์!

สู้ให้ชนะ

??? : เป็นอะไรไปล่ะ โซระ? ทำไมไม่กำจัดฉันสักที...

โซระ : ......

โซระลดคีย์เบลดลง

??? : ทำอะไรของนาย!?

??? :  ! ... ในที่สุดนายก็รู้สินะ นายรู้ว่าฉันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา ที่เกิดขึ้นจากข้อมูลเท่านั้น ฉันมันก็แค่ภาพลวงตา ถึงกำจัดฉันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ไม่มีประโยชน์ที่จะกำจัดฉัน ใช่มั้ยล่ะ?

โซระ : เปล่าเลย นายพูดอะไรของนาย? ภาพลวงตาอะไร? การโจมตีของนายมันทำให้ฉันบาดเจ็บจริงๆ... เจ็บมากๆ เลย นายทำให้ฉันรู้ว่าความเจ็บปวดที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร

??? : .........

โซระ : แต่ว่านะ... ความเจ็บปวดที่ฉันรู้สึก... มันมีอะไรมากกว่านั้น มันไม่ใช่แค่ฉันได้รับบาดเจ็บ ตอนที่เราสู้กัน ฉันรู้สึกได้ ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดของนายด้วยเหมือนกัน มันช่างปวดร้าว... เสียดแทง...

โซระ : แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ความรู้สึกนั้นช่างคุ้นเคย ราวกับว่ามันเป็นความรู้สึกของฉันเอง ฉันรู้สึกว่าฉันเคยผูกพันกับนายมาก่อน เหมือนกับว่าเราได้แบ่งปันความรู้สึกร่วมกัน หากมันหมายความว่าหัวใจของเราเคยเชื่อมโยงถึงกัน ถ้าเช่นนั้น... ฉันจะไม่รังเกียจความเจ็บปวด ฉันจะพยายาม แบกรับมัน แทนนายเอง

??? : นายไม่รังเกียจงั้นเหรอ... เฮ่อ ฉันคงไม่วันชนะนายได้งั้นสินะ ดูนี่สิ

ชายชุดดำมอบการ์ดแห่งความจริงให้โซระ

??? : นายผ่านแล้ว โซระ นายเข้าใจความทุกข์ จงใช้การ์ดนี้เข้าไปพบกับความจริงซะ

โซระ : หมายความว่าไงกัน?

??? : นายได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่านายพร้อมที่จะยอมรับความเจ็บปวด การทดสอบนายก็คือหน้าที่ของฉันนั่นเอง เมื่อฉันทำสำเร็จแล้ว ฉันก็กำลังจะหายไป ณ บัดนี้

โซระ : ...นายกำลังจะกลับบ้านงั้นเหรอ?

??? : ฉันไม่มีบ้านให้กลับหรอก แต่... ก็พอมีที่ๆ ฉันอยากจะกลับไปอยู่

โซระ : ที่ไหนกันล่ะ...?

ชายชุดดำเดินเข้าไปรวมเป็นหนึ่งกับโซระ

โซระ : เหวอ!?

ฉากทั้งหมดกลายเป็นสีขาว ก่อนที่ภาพจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

โซระ : ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน?

โซระ : ไม่ใช่ฉัน... นี่คือความทรงจำของใครอื่นงั้นเหรอ? สถานที่ๆ ต้องกลับไป... ที่ไหนสักที่ๆ คุ้นเคย อาทิตย์อัสดงอันหงอยเหงา จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด... อ่า...

ห้องกลับคืนสู่สภาพปกติ

ร็อคซัส : ...ปิดเทอมฤดูร้อนของฉัน

โซระ : ความทุกข์ของนาย... ฉันจะแบกรับมันไว้เอง

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ไม่รู้ว่าคนอ่านจะรู้สึกรึเปล่า....

แต่ผมที่เป็นคนแปลทีละคำ ทีละคำ รู้สึกว่าฉากนี้ เด็กเส้นมันเท่จริงๆ TAT