Vanitas's Story เรื่องราวจากหนังสือ KH Series Character Files
ตัดตอนจากหนังสือ Kingdom Hearts Series Character Files ซึ่งวางจำหน่ายวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2020 (หลัง DLC Re: Mind ออกเดือนนึง)
ดูรายละเอียดหนังสือได้ที่ https://store.jp.square-enix.com/item/9784757564930.html
--------------------------------
Vanitas’ Story
Vanish Into the Blue
ชีวิตอันว่างเปล่าที่แยกออกมาจากเวนตุส
วานิทัศ คือชื่อที่ถูกมอบให้แก่เจ้า
สำหรับนายแล้วฉันเป็นใคร? นายคิดว่าฉันคืออะไร? นายสามารถอยู่เป็นแสงสว่างได้ก็เพราะฉันเป็นความมืดใช่มั้ยล่ะ? ฉันก็คือนาย และในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่นาย นายคงไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีความมืดอยู่ในตัวเองใช่มั้ย? แต่ความมืดก็คือทุกสรรพสิ่ง มองดูสิ อยู่ที่เท้าเลยไม่ใช่รึ? เงาของนาย ยิ่งแสงสว่างแรงกล้าเท่าไร ความมืดก็ยิ่งดำลึกเท่านั้น แล้วความมืดนั้นมันก็แผ่ออกมาจากใต้เท้าของนายเอง
ทันทีที่ฉันถูกแบ่งออกมาจากนาย ฉันยืนอยู่อย่างโดดเดียวในดินแดนอันรกร้าง ใกล้กับสุสานคีย์เบลด แดนรกร้างนั้นมีร่องรอยจาง ๆ ของการต่อสู้หลงเหลืออยู่
นับแต่วินาทีที่ถูกแบ่งออกมา ฉันก็เข้าใจทันทีว่าทำไมตัวเองถึงมีตัวตนอยู่ ฉันคือเศษเสี้ยวความมืดในหัวใจ-ภาชนะสำหรับอารมณ์ด้านลบ
ใต้สายลมอันเกรี้ยวกราดของดินแดนรกร้าง ฉันกำหมัดแน่นและหลับตาลงข่มอารมณ์อันเจ็บปวด ตอนนั้นเอง เงาดำมืดก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังฉัน เมื่อมองไป ก็เห็นดวงตาสีแดงที่เปล่งประกายขึ้นจากความมืดที่กลายมาเป็นสอนสเตอร์
เมื่อฉันเข้าไปหามอนสเตอร์ มันก็เข้ามาคลอเคลียราวกับเป็นลูกแมวขี้เล่น มอนสเตอร์-อันเวิร์ส-เป็นชีวิตใหม่เหมือนกับฉัน เมื่อฉันฟาดคีย์เบลดลงไปหามัน อันเวิร์สก็หายลับไปโดยไม่มีแม้เสียงกรีดร้อง
อันเวิร์ส-ชื่อนั้นหมายถึงสิ่งที่ไม่มีประสบการณ์ชีวิต (one not versed in life) จริงรึ? ฉันไม่สนว่ามันจะมีความหมายยังไง มอนสเตอร์นั้นทั้งเป็นฉันและในเวลาเดียวกันก็ไม่ใช่ฉัน ก็เหมือนเราสองคนใช่มั้ยล่ะ? ฉันไม่สนหรอกว่าระหว่างเราใครคือตัวตนที่แท้จริง
ในโลกนี้มีอารมณ์ด้านลบอยู่มากขนาดไหนกันนะ หากนายคิดว่ามีแค่ความโกรธและเกลียดชัง นายคิดผิด ยังมีความเศร้า ความเหงา ความกังวล ความอิจฉา-อะไรเหล่านั้น ทว่าทั้งหมดล้วนเป็นเหยื่อไปสู่ความเกลียดชัง
รู้สึกเกลียด รู้สึกโกรธ แน่ล่ะว่าฉันควรจะเกลียดตัวเอง นายเองก็คงจะเกลียดตัวนายเองด้วยเหมือนกัน? ฉันเกลียดนาย เวนตุส ฉันเคยพยายามจะหลอมรวมเข้ากับนาย แต่ชั่วพริบตานั้นฉันก็มลายหายไป
ฉันเกลียดนายจริง ๆ เหรอ? หรือว่าที่จริงแล้วความเกลียดนั้นมุ่งตรงมาที่ตัวฉันเอง? แต่มันไม่สำคัญอะไรแล้ว
แม้จะเคยมลายหายไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่บัดนี้ฉันได้กลับมายังโลก ใครบางคนกำลังใช้งานฉันอีกครั้ง ลำพังแค่การทำให้ฉันมีตัวตนขึ้นมามันคงยังไม่สาแก่ใจเซอานอร์ท ฉันเกลียดเซอานอร์ท เกลียดเวนตุส เกลียดพวกแกทุกคน เกลียดโลกใบนี้ทั้งหมด และอยากจะหายไปอีกครั้ง นั่นคือชีวิตอย่างที่ฉันเลือก
นายเห็นมั้ยว่าฉันไม่ได้ร้องขอให้เราแยกจากกันด้วยดี เราควรมีอิสระที่จะเลือก ไม่ใช่แค่แสงสว่าง ไม่ใช่แค่ความมืด เรากำหนดเองว่าเราจะเป็นอะไร นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันทำ
ฉันมาจากความว่างเปล่า และก็จะกลับคืนสู่ความว่างเปล่า
อะไรคือความว่างเปล่า? ไม่ใช่ทั้งความมืดและแสงสว่าง-แต่มันเป็นสิ่งที่อยู่ในห้วงลึกไปยิ่งกว่านั้น
ราตรีสวัสดิ์ เวนตุส
Post a Comment